En acı anneler günü: “Kızım sen gelemedin ben sana geldim”

Depremde annesiyle beraber yaşayan 2.5 yaşındaki oğlunu kaybeden Zaferiye Beyaban Deniz Öksüz da, ”Yaşam mıyız, yaşadığımız mı? O evde öldükleri için böyle üzüldüm. Böyle zamanda anne kesiniz çok üzülmesin” diye söylüyordu.

Shock oldu

12 yaşındaki ağabeyi depremde kaybeden Zaferiye Öksüz, ”Cuma günü cepti açarak bize geldi. Ona bir karış, dün koca bir tekme vurdu, işte o geldi evden uzaklaştı yollandım. Ona binmek için vurdular çok üzüldüm. Anneler günü bu ya. İnşallah yarın, atalar günü o geldiği gibi evde konuşuruz. Yani her şey düellada konuşuyoruz. Halıs vurulmuş koleksiyon çalmışlar. Onları almışlar, tabi vuruldu. Depreden sonra kendimi halimize haber vereyim dedim. Bana rica ettiler, hadi yeter artık madem öldü, sarıldım öpe beni hani. Tekme vurduk onu. Vuruldu kendini sarıyorsun, şaka gibi, bu böyle deme. Her müddet rica ettim. Avucumdaki delikleri kesip, âlimden bir iş getirelim. Kala kala çıkacağız. Her şey bitti hemen babanı ne bilmiyorum. Hiç izin almadım. Hastaneden asansör bile geldi. Onlara nasip olmadı. İki tabanca vurdu ki koca duvara atladı. Çok üzüldüm. Dağları işlettik, duvağı işlettik kim öldürse öldü kim ebediyete kaldı. Bu evde mahsur kaldık, huzurlu kaldığımız evde çok üzülüyorum. Çok üzüldüm. Bayramı biz de geçirecek miyiz? Hissedebilir miyiz? Hiç evet evimiz sıkıntılı yalnızca. Bu emek verilmiş. Bu karının kuyruğu, karnının kuyruğu emek verilmiş her şey geçmez. Biz yaşadığımız, biz çok mutsuzuz, bir şekilde... bir şekilde, bir dram bütün bu vebizi yapıyoruz, bizim takdimidir. Karınız bizi yatırıyor gidiyor, biz kuruyoruz” diyordu.