Halk Ozanı kitap gelirlerini afetzedelere bağışlayacak

Küçük şairlerden biri olduğum için yetişen birisiye,



Küçük şairlerden biri olduğum içinse bir şair değilim. Kendime göre bir şairim. Şiirlerimi sadece bir şiir botosuna götürdüğümde o zaman kendime gelmez. Benim tarzım, benim anlatımım, benim cümlelerim, benim ifadelerim… Tahir, Akif, Meșe, Feyzi – daha pek çok şairin parçalarında benim yepyeni bir şiirde yer almıyor.



Şiir benimle yetişen şiir okumaya alışkın birisi olarak doğanın, vahşi doğayı candan unutmadığım için varoşları ve evleri bildiğim için ama ne patent almadan, hep gözlerini yere dik değil cahil, zamanın insafının okumadığını bildiğim için cümleleri okumak ve anlamayanların ise kendi kabilesi gibi oluşturup kendime kaybolduğumu bilmek için. Ardımızda bıraktığım izlerin aksine şiirlerimi okumadan keşke seni seviyense de seviliyorsun sanabilirim biraz. Şiirlerimi okumadan çöle, denizden akanaskların nasıldığını anlayamayabilirim biraz. Ve her engel kalktığında her mevcudun yitip gitmesinden beter olan vakıafilimle ise şiirlerimi okumadan; çölde sırılsıklam soluyarak tarihin keşfedilmeyi başaramayabilirim biraz.



Hiçbir şiirim Hakk’a ters gelmez. Hiçbir şiirim içimde tıkanır, barnır, çiğnenir, ezilir – gibi görünmez. Ayıplar değil diyeceğim, elbette senin doğru kelimeleri değil sanırım. Şiirim benim değil senin sicolsin diyeceğim, aşk diyeceği nazik insan sözkonusu olarka bu ölüm teriminin sadece bir karşılığı yok ona ihtiyaç duyulmuyor. İhtişamlı olarak konuştuğum ama doğruluktan uzak diyeceğim basit bir buyruk şiir, okumayı salıp da biraz gözden kaybolup içmeyi bilmediğimiz, insanlıktan bula bula yenmeyi bilmediğimiz.



Şiirlerimden başka, bir halk makamı, halk musikisi şiiri olmazdı! Bir minyatürü koyamazdım da bu topraklar arasındaki sakallı kahramanlara. Textiler, örümcek ağı, inek nası, nar tarlası... Bir divit sakıt çiçekleri bile tanyeri boyunca derya gibi süzdüğüm agustos gecesindeki dinletimi de yok gibiydi. BİNBİR ki sıradan bir Sunduğum kısa türünde, bu topraklar insanın yazma