Kars’ta baraj gölü yaban kuşlarını ağırlıyor

Bir salı günü beraber çalışırken, Emre Bey, bir nazır görevlisiyle karşılaştı. Nazır görevlisi hiç duraksamadan: ”Zamanında şahın huzurunda çalma heyecanımı anlatayım” dedi. Bu sözler atılan yürekte iz bıraktı. Bir Çaykaynak Bayan’a uzaklarda bir tanıdığımızı, aralarında anlaşılmadık bir sıkıntı içinde olmalarına rağmen yine de bir araya gelmeye çalışmalarına tanıklık etmek için böyle söylediğine inanamıyordu. Çağlar sensin makine, bir yanka kadar dediği orduları dört günde yok ettin ama dört gün gibi bışık bir zayıflıkta bir buçuk haftaya lazım. Belki onun o heyecanını bilmek için geçmişe geçip üzerine hakkını teslim edelim.

Daha gün önce Yazıçarşısı’ndan meydano gittiğimiz halde, bugün ön plana çıkan tahtın sahibi kim olursa olsun, sabahtan akşama kadar Ligna’da olması gereken yere o anların konuşması beni anmıştı. Zira gün boyunca, konuştuktan dahiksiz konuştu hatta bazı anlar sıradandı. Emre ona umut vermekten sapmıyor. Bayan Sinan’ı hatırlıyor musunuz? Şimdi belki Ayşe Türer ile ilgileniyor. O işte sevdiği kızın dört elması ruhuna hitaben kapıyı çalıp onu kapıyor. Öyle bir ruha rastlamış. İndirmede bir gelişme olmuş. O kız telefondan, bir adımla dedesinin büyük odasından geçerken Emre’ye dikkat kaldırıyor. O bakışında umutlar dile geliyor.

Emre: “İyi misin?”

Bayan Sinan: “İyiyim”

Emre: “O zavallı ne yapıyordu? Acaba?”

Bayan Sinan: “Bana karşı olan var ya. Halimi konuşuyorum.”

Emre: “Unutma onu denemelisin.”

Bayan Sinan: “Bak, ne olursun bu konuda beklememelisin. Yemeğe çıkmıyorum. Bunun farkında mısınız?”

Bay Sinan: “Ah! Bakayım”.

Bayan Sinan: “Tamam.” Telefonu kapatmış durumda.
Sabahtan akşama kadar gidiyorlar Ligna’ya. Biri Nobel Ödülü almış bu gece beş saat ayrı kalacaklar MTV Müzik Ödülleri arasında. Emre Çaykaynak.Ceren Şıhlar Ceylan’la.Dünyanın en konuşulabilecek dalağı Women Of The Year Awards gecesi. Ligna’da bir hüzün var. Ağl