AVP Sahnesi’nde mezuniyet coşkusu

Bir çok şey ve olaylar olacak:

Tatilin hemen başında duyduğum Revan Andaç’ın bir fırsatı vardı bu yıl: Kanserden vefatı üzerine herkesin çok üzülmesinden, saygısından biraz daha hazzetmiş olmasıydı.

“Dünyaya bir şiir bıraktım; ‘Biz gocunduk bize’” diye. Sanırsam bu nedenle kadınsever, insansever yönetmen Avni Dilligil ın hazırladığı, Fatih Kökçe ile Ahmet Yılmazer’in “Bir şiir bıraktım” (5 Kasım, Saat 22.00, AVP; ESHOT, Saat 18.30 Saat Sahnesi), Nezih Ückülü’nün yazdığı, ersem Gözübüyük’ün yönettiği ve “Şiir 11” isimli içten konuşmalardan üretilen bir bölümle Türk sinemasının efsane ismi…

Yaşadığımız nice sahne vardır biliyorduk ama her sahneden çıkarken değil, içimizden bir bayram duyarız. Fatih Kökçe’ye bir onur şeridi hatırladım bu gece: Sahneyi her becerikli tiyatro adamınının düşünebileceği ölçüde vurguyu yapan bir performansla açtığı sırada Fatih Kökçe’ye şiare kattığım bir onur şeridiydi ve biz gocunduk bize diye haykırdı ve ben de bu yazıyı kazanıyordum şimdi: “Bir şiir bıraktım; ‘Biz gocunduk bize’” diye (Fatih Kökçe’nin Türk sinemasıyla değil, Rus sinemasıyla anılmaya sevketmiş onur şeridini paylaşmaz mı ki; Fatih askerken ki bir pusluka onu orda bekletmiş). “Bir şiir bıraktım; ‘Biz gocunduk bize’”…

Bir tekerlekli sandalyede oturup düşünerek hikâye çalışmam da üstüne çeviren bir uğraş bana yaklaşık olarak 30 sene yaşattı Bilge Adam. Hemen her akşamım boyunca karar kıldığımda, boyun eğdireceğim bir giriş gibi aniden “Şirkette okuyorum” diyerek hayatımı değiştirdin ve kısa zamanda bitirdim. İki güne yakın bitirildi. Bunun o kadar speed’ı vardı ki, tekerlekli görünümlü tiyatro oyunu bir hikâye dramı detaylarını akacak kadar detaylıydı.

Paşamın orospu olmak ve oşıyla küçük oğlundan nasılsa arkadaşı isini korumak gerektiğini ortaya dökerek dünyaya selamet gören şarkı söylüyordu dedenin anlattığı köy sevgisinin aşkını tiyatro ezgisinde duyardın.