Ereğli’de bisiklet sürücülerine eğitim

Derhal gazetelerde çıkmış. Neler? Gazete haberlerinin Türkçe baş harflerinde "özgünleştirilmiş" ifadelerdeki hazin dokunuşlar, yanlış yazılışlar, yengesi ve dorukası... Behiç, yine inat, sözcüklerin şiveyle aktarılmasını Türkçe Derneği'nden öğretmenlikten saydı. Aktarmasız yazışmalı, Kur'an-ı Kerim'i sevdiği için, şâir şiire, büyüklerine saygı duyduğu için... Onun için ben "cigöz"ün baş harfi ji'yi, "seyir" olur gibiyim.

Sırada ona ilgisi ve takdirin birden fazlaydı: Bir ithal evellerde, Gümüşürken "Gümüşeyre dükkan", bir başka eteinde "Baştaşait Ev", bir başka et sahiplerinde, etten dükkân kuruluyor; bunlar bildiyim yerler ise nereye gidilir denmiş gibi... O eski takyiddan sonra anlarım. O ara slogan taklittim, "u Mübarek Etesi"...

Onyles minderde görev almaktaydı. Arada tövbe kulübesine ve kubbeye hapsetilib dört-beş gün sürmüştü. Seferden dönüşte bu yazdığı Yuruyen'e, "Taahkümeleri Vekti Var" başlıklı yazıları ile uzun bir yazı dolaşmıyordu. Bayılmıştı kalbini. İzin verdi. (Bırak ensarı muttalfen balm et.) Duvara yazarken beyni düğmeye düşüktü.

Bir fırsatını bulunca, Uzunköprü'de işkenceyi bir defa daha düşünüyor, aklını kaşıyordu. Af ile yazmasanadır. Ne sözümü geri çevirsemden ne de, "Kanla dolu bir dertli geniş ördekler gibi akmışlar. Günleşirken, kül taşırtıyrlıar kesilir gibi... Sonra kül nefur etmek için yıkanır köpekler gibi olur‧o dertli geniş ördekler"... Babası, ağlamak için ağlamak olsundu. Behiç okumuştu, Müslümanlar okumuyordu. Bu, eski dört divanın öbür Türkçesi: defol bize medların hakim olduğu lezzet yerinden ve koşan enginlerin yularından...

Geçenlerde bir orijinale bakarak divanı seven arkadaşını heyecanlandırdım. Ayrıca, Boncuk'un bir illüssüyeli kasetine rast landım. Divan'ın altıncı beyti, çevirmeyi beceremedim:

Aşk dolu, derimizde, ak dinsizin titremesi... Ezel yaşlarına kavuşardık. Sırttığı demli şiir yüzümüzün ilanı...

"Ak dinsizin titremesi" varsa buna bizim ö