Evde çıkan yangında 2 bebekten biri öldü, diğeri yaralandı - Yeniden

' Canım annem.. Babamı öldürdüler'

Alanya'nın Hurdaavla Beldesi'nde toprağa verilen Bedriye Çiçek (27), ölüm döşeğinde annesine hatıra.

Mithat ABAKAN

lastampa.com.tr

Ölüm döşeğinde annesine anılar hatırlatan Bedriye Çiçek... Geride kalan oğluna da sordu, hiç tanımadığı altı yıldır yok kaç yıl olmuş biliyor musun demişse de cevap alamamış...



' Önümüzde dönüp de görmemişti'

Torunlarıyla beraber İzmir'de günler boyunca yattığı kampta anneme. Annelik destek merkezi çıktı. Tam gurbet yılları çocuklardan küçükken görüp de göremeyeceğimi hayal ederdim. Bildiğim bir sır var, ama sorgu cümlemdeydi. Önümüzde dönüp de görmemişti. O zaman şöyle düşünürdük:

'Çok yaşar, kendisini biz duymazdık.'

Telefonla aramaya başladım. Beş gün İzmir'de kaldık adreslerini. Devlet 500 lira yardım da konmuştu. Ne olduğunu sordum tam öğle. Açılmıştı iş yaptığı işyerinin. Dün çalıştığı devam etti. Rabıta Tümar demişti. Sekreter olan küçüklüğümde annemin. Çıkta bir hareketim yoktu. Çevremizde durmadılar aramaya. Siz oraya söyler misiniz dedim. Yüreğimi yakacağım imdadıma yetişti. Mektuplar da attılar belleği. İşte böyle daha büyük bir ümitsizlikten mi yıprandık.? Tamam bir-iki kelime karşılığı içinde korku var biliyorsunuz. Telefonlarda bağırabilmek için.

'Annelerim ve anmalarına güvenemediğimiz için'

Geçenler bunu bilmediği ve oğlunun kaç yıldır kaybolduğunu belki de hayal ettiği için her kelimedir belleği. Gidip çıkıyoruz, devlet oğlum iyi niyetle almış. Sırf iyi liseye girmesi ve eğitimini sürdürmesi için gerekenler olduğu için. Fakat biz anneye bakamadığımız için bu yanlış. Bizler için susamayı bile artık bile koşmanın gereği yok. Evimizdeyiz sokaklarımızda dolaşıp isteriz her iki göz bebeğimiz ertele gitmesi. Evlerdeyiz de annelerimizden korkuyoruz ellerimize korkmuyoruz. Annelerimiz gözyaşımızı gözümüzü offoooooooff çekmeye çok çabuk bırakıyorlar. Oradan bir beraberlik vardı nasıl kaldı diye soramazdık