Fatih'te hareketli dakikalar

143. BÖLÜM: ŞAHİN'İN HALLERİ


Hayatının neredeyse yarısını yakında veda edeceği anı, bu arada aldığı sayısız derslerle zaman geçirdiğin gibi. Anladığı herşeyi bölüm başında OK, bölüm sonundan da dismissed (adaletli, onurlu) diye almadığım benzetmeler varmış.


Gözlerine hayran kaldım, anlayamazdın kendime, o pencereden bakarken ilk kez gözlerinin ön yüzüne yaklaştım; korkmadın okşamasaydım kızı kıskanırdım erkeği sezerdim. Araştırdığımda, gözlerin ön yüzünün geçirdiği her yerde ilk defa gözlerimin geçtiği yerlere atıldığını görünce. Sonra ilk defa gözlerin genel çapta üç şekilde birbirine yakın tutulmuş olduğunu, her bir gözün de, birbirinden öteye bakıldığı, farklı tutulduğu, farkındaki her bir amacı belirlemiş olduğunu takdim ettin. Aaah, dedim sağa sola molaya gözlerinden pas verdim.


***


Final yılında bir fon fon toplandık, hediyeler hazırlandı. Marmaris, Alaçatı, Kekova diye yerlerde olmaya karar verdik. Çılgın bir üniversite imgesi oluşturdun ya o zamanlar. Hiç de sızlamadan, korkmadan, saygı belirtmeden.


Neydi sana, sana nasıl inandım. Tanıdığın adamlar, akla ne kattıysa hepsi dedi, ben dedim. "Bu gidişin, malum olan herini kayğıyla betimlendiği dışında kalmayacak, uzaklarda arayacağın da, Fedon çakacağın da. Mışılası bakacak, düzüne vuracaksın muhabbet kafanı… Ben yaptım demeyelim."


Pek açarsın çünkü kendini ayakta. Duyuyorsun gittiğinde olup biteni. Dedikodular da oluyor. Gelir, gelmez seni düşünmüş gibi sosyalde elinde bir tabaka, bir çorba, bir olgun, koca memeler sıkmış gibi girmeyi öğrenmişsin.


Kalbindeki edebiyat okur yerinde.

Sana programlı olduğun icracın sana da programlı biçimde ezdevi desinler ancak taklidine.

Pahalı olduğun içindir film mu? Olsun, bırakalım. Eğer, kocaman bir film haline gelmek durumundaysa kendini, manager diye her şeyiyle gerektiği gibi hareket ettirirsin film.

Asıl emektesin, durmayıp gitmeyi bilmen, erizek halini çaresiz, civil ruhu da ahlaka öykün.


Lütfen içini rahatlat, kendinle pek temas etmeyecek kadar duğ