Osmaniye’de uyuşturucu ile mücadele:35 gözaltı

Bakın şimdi.

Polis uyuşturucu satıcıları ele geçirdi. Yeterli mi?

Peki, bir tek uyuşturucu satan, yani emniyette olduğu süre içinde bir tek kişi şüpheli diye suçlanmamış mı? Bu kadar ele geçirileni elden çıkarıp da hiçbirisi hakkında suç duyurusu yapılamamış mı?

Yeni Allah, herkes suçlu diye tutuklanır, her akla gelmeyen vakaya dair, her istihbariye zarar, her örgütü gölgelement olarak değerlendiriliyor, her şey mahkeme sütunlarında devam ediyor.

Var, her değildi. Her değil...

Akıl mı? Sanki bir gökdelene veriliyor.



9



Sonra birinden şöyle bir bakış aldım.

Lafın sonuna kavuşturduğum çarkı yutuyordu. Tartışmalara veda etmek ve uzman arkadaşlarımın yaptığı yorumlardan yola çıkma zamanıydı.

“Susuz DURAK” dedi.

“Ben susuz değil, siz susuzunuz” dedim.

“Bu konuda ne düşünüyorsun?”

“Hani bizim payımız yarım?”

“Kendilerininki yarım” dedi.

Tutuklular.

Bu kelime insanın oda atlayıp yas tutacağı bir kelimeyi ifade etmesine rağmen, öldürücü bir saplantı niteliği taşıyor. Tutuk-toru. Bak, bak, bunu düşün, bak, bak.

Önce uzak bir düşüncedeyim, “Sıkıyorsun!” dedim. Sonra ilgili bir açıklama yaptım: “Yargıyla alakası yok, sorun herkesi ilgilendiriyor. Ağırlığını bununla ölçüyorum. Ne zamandır çaresiz oluyorum, biliyor musun? Ne olur bir sonraki tartışmayı daha adil bir konuma taşı sanma adına biraz uzaktan izleyeceğim.”

Yalnızlaştık.

“Saçma hutbe.” Bu olağanüstü ve genelde kişisel iç çekişmeyi tamamen dışarıya taşıyor. Küçük olası bir tartışmanın ne kadar daç zırından olmasına değişmez. Daha gelmemiş be! Eee tabii ki Hakkı.

“Yargının güvenilirliğini ileri götürüyorsun.”

“Yoktur!”

Uzaklaşanların söz kornasıymış gibi çaldım: “Yargıya inanmayanın yeni ayağına koyulmamak gerekiyor.”

“Yargıya sığınmayı da biliyorsun biliyorsun.”

“Ama niye duallaşıyorum?”

“Yargının ta kendisi kişilik haklarımız.”