Genelevde Piyanist Olmak Mı? Kendin Olmak Mı? 

Jacques Seguela’nın reklamcılık macerasını anlattığı bir kitabının ismi, Anneme Reklamcı Olduğumu Söylemeyin, O Beni Bir Genelevde Piyanist Sanıyor. Kitabın bu ilginç ismi, meslek seçimindeki aile baskısını gözler önüne sermiştir. Aileler bazen koruma içgüdüsüyle hareket ederek çocuğun kendi olma yolculuğunu sekteye uğratabiliyor. “Peki siz bu baskıya maruz kaldınız mı? ya da Çocuğunuza böyle bir baskı yaptınız mı?”  

Kendin Olursan Her Şey Olabilirsin! 

Çocuklara en sık sorulan soru “Büyüyünce ne olacaksın?” sorusudur. Bu soruya verilen cevaplar çocukların hayal dünyaları hakkında da önemli ipuçları vermektedir. Bu soruya verilen cevaptan çok soruyu soran kişinin tutumu önemlidir. Çocuğun cevabı ne kadar komik ya da mantıksız olursa olsun bunu küçümsemek ya da bununla dalga geçmek çocuğun öz güvenini zedeleyecektir. Böyle bir tutumun yerine, verdiği cevapla ilgili sorular sormak, neden bu alana ilgi duyduğunu merak etmek, ona farklı seçeneklerde sunmak ve onu ciddiye aldığınızı belli etmek çocuğun öz güvenini arttıracaktır. Bir çocuğu dinlemek, sohbet etmek ve onun düşüncelerini önemsediğinizi belli etmek kişiliğinde ve hayatının ileriki döneminde olumlu etkilere neden olacaktır. Bu durumda, anne ve babalara büyük bir rol düşmektedir.  

Ebeveynlerin Rolü Çok Büyük! 

Aile toplumun çekirdeği ve yapı taşıdır. Aynı ülkede yaşayan aileler temelde birbirlerine benzeseler dahi özelde ayrışmaktadırlar. Her aile, çocuğunun farkında olmalıdır. Çocuğunun, yeteneklerinin, ilgi alanlarının, anlama düzeyinin ve fiziksel durumunun farkında olmak ve bunu kabul etmek o aileyi bir adım öne taşımaktadır. Her çocuk aynı değildir. Kardeş ve hatta ikiz olan çocuklar bile birbirlerinin tamamen zıttı olabilir. Aileler bu farklılıkları kabul etmeli ve kesinlikle kıyas yapmamalıdır. Kıyas yapmak bir çocuğun kendi olması önündeki en büyük engellerden biridir. Kıyas yapılarak büyütülen bir neslin bunu yapmaması oldukça zor biliyorum ama çocuklarınızı kıyaslarken kendi hissettiklerinizi düşünün ve buna son verin.  

Ebeveynler çocukların ilk öğretmeni ve rehberidir. Hiçbir anne baba çocuğunun kötülüğünü istemez fakat istemeden buna sebep olabilir. Onu rehber olarak gören çocuk kendi isteklerini öteleyebilir ve anne babasının istediği gibi biri olmaya çalışır. Bu sürecin sonunda çocuk mutsuz ve başarısız olabilir. Sonuçta hangimiz mutsuz olduğumuz bir alanda başarılı olabiliriz ki? Çocuklarına yol göstermek isteyen ebeveynler, çocuğun istekleri ve yönlendirdikleri alan arasındaki bağlantıyı iyi kurmalıdır. Çocuklarının, kendini gerçekleştirebilmesi için alan tanınmalıdır. Bu alana sahip olamayan çocuklar, bambaşka bir insana dönüşürler ve kendilerinden uzaklaşırlar. Bu noktada anne babalara büyük bir rol düşmektedir; kendimiz olmanın bu kadar zor olduğu bu çağda sizler bunu çocuklarınız için kolaylaştırın. Bırakın, belki başarısız ama mutlu olurlar.  

Kendim Olmak için Ne Yapmalıyım? 

Oscar Wilde, “Kendin ol, diğerleri çoktan kapıldı” demiştir. Biliyorum, kendin olmak söylendiği kadar kolay ve hızlı olan bir şey değil ama imkansız da değil. Kendin olmak, kendini bulmak sonu gelmeyen bir serüven ve çok eğlenceli. Kendini keşfetmekten vazgeçme, unutma bu yol çok uzun ve hayret verici. Hadi gel, kendin olmak için neler yapabilirsin birlikte bakalım; 

• Hata yapmaktan korkma. 

• Kendini olduğun gibi kabul et. 

• Kendine sorduğun sorulara kesin ve açık cevaplar ver. 

• İnandıklarından ve değerlerinden ödün verme. 

• Seni heyecanlandıran şeyin peşinden git. 

• Önerileri değerlendir ve zihnine yatanı uygula 

• Kendinle zaman geçir. Mesela bugün kendine bir çay ya da kahve ısmarla! 

• Hobiler edin. Yeni şeyler denemekten korkma 

• Her alanda okumalar yap. 

• Dinlenmekten ve ara vermekten korkma. 

Kendin olma yolculuğunda sana bol şanslar diliyorum ve başaracağına inanıyorum...